توازن بی کارها

متاسفانه بیشتر عمرما انقدر کمه که چشم بهم بزنیم تموم شده. کارایی که دوست داریم هم به قدری ازمون دورن یا احتیاج به پول دارن که دست نیافتنی شدن از طرفی کار خاصی هم برای فارق التحصیلان دانشگاه نمونده که بخوان شروع کنن مگر یه استارت آپی یا کارآفرینی خودشون رو راه بندازن و چندتا رفیق و آشنای خودشون رو بیارن سر کار که از الان مشه دید شکست میخورن. بقیه کاراهم یه جورین که انگار قراره توش نابود شیم و اصلا از کار کردن توش لذت نمی بریم.

نمیخوام نفوذ بد بزنم نمیخوام نا امیدتون کنم ولی از یه سنی به بعد می فهمیم با رویاهامون خیلی فاصله داریم حتی اگه مسیر رسیدن بهشون رو بلد باشیم بعضی وقتا جبر محیط و دنیا و یا حتی خودمون کارو سخت میکنن. پس عمرمون رو چی کار کنیم؟

سعی کنیم. این جواب منه. سعی باعث میشه آروم شیم. حالا یا بهش میرسیم یا نه فوقش اینه که نرسیم اما آخر عمرمون پشیمون نیستیم واسش نجنگیدیم و یه چیز مهم دیگه وقتی داریم با تمام وجودمون سعی میکنیم به آخرش که همون مرگه فکر نمیکنیم اینم فوق العادست.

پ.ن.1: حس عجیبی دارم امروز از داخل بهم ریختم انگار

پ.ن.2: تو روزای تعطیل تغریبا هیچ کار مفیدی انجام نمیدم بجز بازی فیلم و کتاب

پ.ن.3: شیوع جدید در کتاب خواندن یاد گرفتم که اگر جواب داد تا یک ماه دیگه ازش پرده برداری میکنم